Επί 18 μήνες -πριν φύγω για Αμερική- πήγα το παιδί ή μίλησα στους εξής γιατρούς και ειδικούς: φωνίατρους, αναπτυξιολόγους, παιδοψυχολόγους, παιδοψυχιάτρους, προέδρους αυτιστικών οργανώσεων κλπ κλπ που δεν θέλω καν να θυμάμαι. Όλους τους ρώτησα για θεραπεία πέραν των γνωστών όπως εργοθεραπεία, PECS, TEACCH, ABA και τα σχετικά. Όλοι μου απάντησαν ότι δεν υπάρχει. Όταν τόλμησα να τους το αναφέρω για Αμερική, ΜΒ12 και υπερβαρικό οξυγόνο, είτε έκαναν την πάπια, είτε μου είπαν ότι είναι σε πειραματικό στάδιο και βρέθηκε και ένας που μου είπε: "σιγά μην το πας και στο Φικιώρη"!
Ο λόγος είναι απλός ή μάλλον διπλός: α) Οι Έλληνες γενικά αλλά και ειδικότερα οι γιατροί είναι δογματικοί και ξερόλες και δεν δέχονται υποδείξεις. Τα ξέρουν όλα, πάει και τελείωσε. Μπορεί να μην ξέρουν πως ανοίγει ένα PC, μπορεί να τρώνε πόρτα για να μπουν στο internet αλλά κατά τα άλλα ενημερώνονται καθημερινά! β) Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι (λίγοι) που ξέρουν και δεν μιλάνε. Έχετε υπολογίσει το κόστος θεραπειών ενός αυτιστικού παιδιού; Tουλάχιστον 1000€-1500€ μηνιαίως και ουσιαστικά μέχρι τα 18 του. Αν το παιδί κάνει θεραπεία και γίνει καλά σε 2 χρόνια, κάποιος άλλος θα μείνει με άδειες τσέπες...
Γι' αυτό λοιπόν πριν πάτε στην Αμερική ή στην Τουρκία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα, μην τολμήσετε να αναφέρετε σε κάποιο γιατρό τις προθέσεις σας γιατί σίγουρα θα σας αποθαρρύνει. Ομοίως όταν επιστρέψετε μην λέτε σε κανέναν για τη θεραπεία που ακολουθείτε εδώ, παρά μόνο σε αυτούς με τους οποίους συνεργάζεστε πχ για τον θάλαμο ή την νευροανάδραση. Αν το πείτε σε άλλους ΚΑΙ θα σας χλευάσουν ΚΑΙ δεν θα σας προσέξουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου